Elke keer als ik ga joggen kom ik in het park een statige oudere dame tegen met een grote wandelstok en een grote map onder haar arm. Een stralende glimlach siert haar gezicht. Als we elkaar tegenkomen groeten we elkaar. Vanmorgen heb ik gezien waar die grote map voor dient. Daarin bewaart ze de magazines die mensen op bankjes in het park hebben achtergelaten. Wat van haar gading is verdwijnt in de map en de rest in de vuilnisbak.
Het bezoek aan Keremeikos was indrukwekkend. Twee objecten in het bijzonder hebben me ontroerd. Er stond een grafsteen waarop een huilende moeder en vader waren afgebeeld en een klein (overleden) jongetje dat het kleed van zijn vader vasthield en door zijn moeder werd geliefkoosd. In het museum stond tussen andere grafvondsten ook een klein speelgoedpaardje. Zo komt het verleden ineens heel dichtbij.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment