Excursie naar Geraki (Yeraki)

Vandaag zijn we op excursie geweest naar Geraki, een archeologische site ongeveer 40 km ten zuidoosten van Sparta. Jan had ter voorbereiding een artikel voor ons uitgedraaid waarin een interview met Mieke Prent (universitair docente aan de VU) was opgenomen. Zij is een van de archeologen die in Geraki werkzaam is.
De busreis vanuit Athene voert ons langs Megara - met uitzicht op Salamis waar in 480 BCE een beslissende zeeslag tegen de Perzen werd gevoerd - via Corinthe, over het kanaal, naar de Peloponesos. Chris vertelde ons onder andere het verhaal over de held Theseus die hier op de steile kliffen op listige wijze de rover Skiron onschadelijk maakte. De moraal van het verhaal is dat voetwassingen niet zonder risico's zijn en dat een kleine misstap grote gevolgen kan hebben ;-)
Het landschap van de Peloponesos is van een adembenemende schoonheid en heeft in elke valei een geheel eigen karakter. De bergketens vormen de natuurlijke grenzen van de toenmalige stadstaten. De sporen van de grote bosbranden die twee jaar geleden in dit gebied hebben gewoed zijn ook nu nog merkbaar, maar gelukkig is er nieuwe aanplant. Chris vertelt ons onderweg veel over de geschiedenis van deze streek.
In Geraki worden we ontvangen door Mieke, Els en Joost die als ware helden de brandende zon, het terras- en zwembadloze, woeste terrein, overvliegende straaljagers en bureaucratische overheidsfunctionarissen trotseren teneinde hun noeste wetenschappelijke arbeid te verrichten. Geholpen door lokale arbeiders en met ondersteuning en waardering van de lokale bevolking. In een paar uur wordt ons ongelovelijk veel verteld en het is een groot voorrecht om getuige te zijn van opgravingswerkzaamheden. De aarde vertelt haar verhaal maar goed naar haar leren luisteren is een kunst op zich. Wie Apollo zoekt draait elke dakpan om. Een varken is geen hond. Alzheimer dient het nagelacht: opa is zijn potje met spaarcentjes vergeten. Opgravingen vernietigen de geschiedenis. En ... mogen archelogen iets breken om het zo beter te kunnen fotograferen? ;-)
Na dit hongerig- en dorstigmakende bezoek, vetrokken we naar Kosma in de bergen waar we een 'lichte lunch' konden nuttigen. Opgemonterd zongen Jan en ik onderweg enkele Nederlandstalige profane liederen. Het kan immers niet altijd stichtelijke liedboekliedjes en Taizee zijn ;-)
Even dreigde de hevig verlangde zwempartij in water te vallen, maar gelukkig konden we uiteindelijk toch een plons nemen in het helderblauwe zeewater.
Na deze verfrissing van de uitwendige mens, was er gelegenheid voor het stellen van prangende vragen zoals 'hoe zijn de Griekse jongens?' Vervolgens ging het vooral over lot van meisjes, maar leerzaam was het zeker ;-)
Kortom, deze dag was een feest (in dienst van de wetenschap.

De schitterende foto's zijn gemaakt door Jan en Kristel.