Woensdag gehaktdag

Na de avontuurlijke dag van gister waar Arthur beeldend over schrijft, hadden wij vandaag een volle studiedag voor de boeg. Kristel vertelt al over de ervaring; Jan wist van geen ophouden. Geïnspireerd door de Griekse grammatica kwam af en toe ook de Duitse, Spaanse, Engels en Nederlandse grammatica voorbij. En niet te vergeten de gedichten van Stip. Gehaktdag, dat is het vandaag, alles malend in ons hoofd. Om dit symbolisch uit te beelden hebben we maar een wasje gedraaid, dus eigenlijk is het vandaag 'woensdag wasdag'.
Maar ik wil graag een ander verhaal vertellen dan de mooie tragedie stukken die wij vandaag vertaald hebben. Tijdens de siësta was ik op zoek naar een boekhandel om een schrift te kopen, zodat ik goed tussen de lijntjes de Griekse zinnen kan schrijven.
Al wandelend door de stad werd ik aangesproken vanaf een terras door de eigenaar. Nu zijn de Griekse mannen erg subtiel in aandacht vragen en er wordt aangeraden om dit te negeren, maar aangezien ik geen idee had waar de boekhandel was, besloot ik om op het gesprek in te gaan.
Een minuut later zat ik met een lekkere cappuccino en een glas water op het terras. Een paar tafeltjes verder schoof een man, Mario genaamd, ook aan op het terras.
Zoals altijd probeerde ik een beetje een gesprekje aan te knopen met de eigenaar door een poging te doen om de letters die op zijn raam staan te vertalen. We raakten aan de praat en Mario begon zich ook te mengen in het gesprek.
Na het horen dat ik theologie studeer, vertelde zij een beetje over Athene. Ze waren trots op de historie en ik móest de inscriptie zien die in het Akropolis museum te vinden is. Ze hadden het over de tekst `aan de onbekende God` die Paulus goed heeft weten te gebruiken voor de uitleg over het Evangelie aan de inwoners van Athene, maar dit is misschien aan de maker van de blog van morgen om hier meer over te vertellen. Aangezien wij dan het museum zullen bezoeken.
De mannen glunderden bij dit gesprek, maar zij wilden nog wel duidelijk maken dat ze niet vol lof zijn over de kerken van vandaag in Athene. Ze vroegen aan mij of ik wist waar het kruis voor staat bij de geestelijken van Griekenland.
Dit was de uitleg: "Ze proberen met hun hoofd te bedenken hoe ze hun buik kunnen vullen, zonder hun rechter of linkerarm te hoeven gebruiken."