Epidaurus

Vrijdagavond een uitstap gemaakt naar Epidaurus (Επίδαυρος). Ik mocht mee met de groep van de cursus van Nieuwgrieks, die hier net afloopt. Het stuk was Alcestis van Euripides, in een moderne bewerking. Gelukkig hadden we een mooie synopsis gekregen, zodat het verhaal goed te volgen was, want van het Nieuwgrieks versta ik (nog) niet veel.

Bij de mise-en-scène viel vooral het gebruik van de orchestra (de ronde plaats vooral voor het koor) op. De cirkelvorm en de bewegingen daar kregen allerlei symbolische (of associatieve) verbindingen met tijd en dood en onmacht mee.

Voor de voorstelling konden we nog net de site van het Asklepios-complex op. Als ik het goed heb zie je hier het gereconstueerde stukje van het propylon van het hestiatorion - oneerbiedig gezegd de ingang van de eetzaal.

Het was wel twee uur reizen met de bus, terwijl voorstellingen altijd pas na zonsondergang beginnen. Om half drie ’s nachts waren we weer bij het instituut.